Δημήτριος Κατσαρός, Προέδρος Δ. Σ. Λάρισας

Στο πλαίσιο της έρευνας του LAWNET σχετικά με τις κινητοποιήσεις των δικηγόρων και τις νέες ρυθμίσεις που αφορούν το δικηγορικό επάγγελμα, ο κ. Δημήτριος Κατσαρός, Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας απάντησε στο ακόλουθο ερωτηματολόγιο.

1. LAWNET: Υπάρχει κάποια από τις νέες ρυθμίσεις αναφορικά με τον δικηγορικό κλάδο που να αναγνωρίζετε ότι θα έχει τελικά θετικό αντίκτυπο ή έρχεται να αποκαταστήσει κάποια υφιστάμενη στρέβλωση;

 Δημ. Κατσαρός: Όποιος στοιχειωδώς έχει σχέση με την διαδικασία απονομής δικαιοσύνης στη πατρίδα μας, θα δυσκολευθεί πολύ να ανεύρει θετική διάταξη στο Νόμο πλέον  4055/2012 που φέρει τον ψευδεπίγραφο τίτλο για τη «Δίκαιη Δίκη και την εύλογη διάρκεια αυτής». Θα μπορούσε να ονομάζεται για την «Άδικη δίκη και για τη δημιουργία νέων φαινομένων αρνησιδικίας» και αυτό δεν είναι υπερβολή.. Επιχειρεί δήθεν να λύσει ένα όντως υπαρκτό πρόβλημα, αυτό της βραδύτητας στη διαδικασία  απονομής της δικαιοσύνης, «αγνοώντας» ότι αυτό πρωτίστως είναι πρόβλημα έλλειψης υλικοτεχνικών υποδομών και προσωπικού. Αφού «αγνοείται» η πραγματικότητα αυτή, το σχέδιο νόμου κινείται «φυσιολογικά» στη βάση της γνωστής μνημονιακής λογικής. Αντιμετωπίζει το πρόβλημα της καθυστέρησης των δικών με λογιστικό τρόπο. Περικόπτει –καταργεί δίκες, παραγράφει αδικήματα και υποθέσεις, υπερυψώνει τα όρια άσκησης ενδίκων μέσων και ουσιαστικά τα καταργεί. Παράλληλα, θεσπίζει πρωτοφανείς οικονομικές επιβαρύνσεις (π.χ τόκος επιδικίας!!), νέα αυξημένα μάλιστα παράβολα υπέρ του Δημοσίου προκειμένου να αποτρέψουν την άσκηση δικαστικής άμυνας από τον πολίτη, σε όλες τις πτυχές της διαδικασίας, πολιτικής, ποινικής και διοικητικής. Δηλαδή οι όποιες θετικές  ρυθμίσεις σε επι μέρους ζητήματα δεν αναιρούν το στίγμα των προθέσεων του νομοθέτη που είναι ο ασφυκτικός περιορισμός του δικαιώματος  δικαστικής προστασίας του πολίτη, το οποίο είναι ο πυρήνας της Δίκαιης Δίκης. Ακόμη και η ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων υπακούει σε κανόνες επικοινωνίας αφού δεν υπάρχουν οι απαραίτητες προυποθέσεις για την άμεση εφαρμογή της.

2. L: Αντίστοιχα ποιο από τα νέα μέτρα θα χαρακτηρίζατε ως το πλέον άδικο;

Δ.Κ. : Το πλέον επικίνδυνο θα έλεγα είναι η θέσπιση των Μονομελών Εφετείων Κακουργημάτων. Εκεί από την εφαρμογή του νόμου και μετά, θα υπάρχει μια πλήρης ανασφάλεια στους πολίτες που θα έχουν την ατυχία να δικασθούν από έναν δικαστή ο οποίος θα έχει μπροστά του μια ογκωδέστατη δικογραφία την οποία ενδεχομένως δεν θα έχει προλάβει να μελετήσει καλά και παρά ταύτα θα καλείται να επιβάλει μια βαριά ποινή. Εννοείται ότι σε σοβαρότατες υποθέσεις και ειδικά σε κακουργήματα, άλλη εγγύηση  απόδοσης αδιάφθορης δικαιοσύνης παρέχουν τρεις δικαστές και άλλη ο ένας. Ως πλέον άδικο μέτρο χαρακτηρίζω τα παράβολα, το ύψος των οποίων (400 ευρώ) ισοδυναμεί στην Ελλάδα του μνημονίου, με μηνιαίο μισθό για όποιον φυσικά εργάζεται. Εξ ορισμού δηλαδή ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων και ανέργων αποκλείονται από τη πρόσβαση στο αγαθό της δικαιοσύνης και αυτό αποτελεί κηλίδα για τη χώρα μας.

3. L. : Ειδικά για το ζήτημα του καθεστώτος ίδρυσης και λειτουργίας δικηγορικών εταιριών στην Ελλάδα, θεωρείτε ότι οι αλλαγές θα πιέσουν περισσότερο την περιφέρεια ή τα μέλη των Δικηγορικών Συλλόγων των μεγαλύτερων πόλεων;

Δ.Κ. :   Η  αντίδρασή μας στη σύσταση δικηγορικών εταιρειών μεταξύ δικηγόρων διαφορετικών δικηγορικών συλλόγων με υποκαταστήματα σε ολη τη χώρα υπαγορεύεται απο λόγους δημοσίου συμφέροντος. Τούτο διότι, αποτρέπει τη δημιουργία μονοπωλιακών ή ολιγοπωλιακών καταστάσεων στον ευαίσθητο χώρο της πρόσβασης των πολιτών σε Δικηγόρο, και μέσω αυτού, στη Δικαιοσύνη, και στην αποτροπή ελέγχου της πρόσβασης αυτής από μεγάλα και οργανωμένα συμφέροντα, εγχώρια και ξένα. Σε περίπτωση επικράτησης των οικονομικών αυτών συμφερόντων, οι Δικηγόροι απασχολούμενοι στις εταιρίες αυτές, θα "μεταλλαχθούν"  από "άμισθοι δημόσιοι λειτουργοί» και "φυσικοί υπερασπιστές" του Κράτους Δικαίου και θα υπαλληλοποιηθούν στην υπηρεσία αυτών. Ταυτόχρονα και μετά από ένα μεταβατικό στάδιο πίεσης με σκοπό εξαφάνισης των αυτοαπασχολουμένων δικηγόρων, το κόστος παροχής δικηγορικών υπηρεσιών θα ανέλθει σε επίπεδα μονοπωλιακά για τους πολίτες. Υπό την έννοια αυτή πιστεύω ότι ναι μεν δημιουργεί καταρχήν μια αίσθηση ότι θα πιέσει περισσότερο τους δικηγόρους της περιφέρειας, αλλά οι γιγαντώσεις που θα δημιουργηθούν είναι βέβαιο ότι θα επιδράσουν αρνητικά και στους μαχόμενους συναδέλφους των μεγάλων πόλεων

4. L: Με δεδομένες τις διαφωνίες ή ακόμη και ρήξεις που έχουν εκδηλωθεί κατά καιρούς στους κόλπους της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, κρίνετε ότι χωρεί συνολική αντιμετώπιση των επίμαχων ρυθμίσεων ή πράγματι διαχωρίζονται (ή και κατά περίπτωση συγκρούονται) τα συμφέροντα των μεγαλύτερων Συλλόγων από εκείνα των Δικηγορικών Συλλόγων της περιφέρειας της χώρας.

Δ.Κ.: Είναι γνωστό ότι κάποια προβλήματα του κλάδου, αλλιώς επιδρούν στους δικηγόρους της περιφέρειας και αλλιώς στους συναδέλφους του κέντρου. Είναι επίσης προφανές ότι για κάποια μεγάλα δικηγορικά γραφεία είναι αδιάφορο αν υπάρχουν προβλήματα δεδομένου ότι δεν επηρεάζεται η λειτουργία και η απόδοσή τους. Καλώς η κακώς στην Ελλάδα  κυρίαρχο είναι το πρότυπο του ανεξάρτητου, ελεύθερου, αυτοαπασχολούμενου δικηγόρου το οποίο ασκεί η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων. Επομένως υπάρχει κοινός τόπος οπου μπορούμε να συμπέσουμε όλοι. Αρκεί να συντρέξουν δυο προυποθέσεις. Οι δικηγόροι να έχουν αναφορές στο σύλλογο που είναι μέλη και αυτός να τους εκφράζει. Ασφαλώς ενας σύλλογος που δεν λέει τίποτε με τη δράση του στα μέλη του, δεν μπορεί και να τα εκφράσει….Προσθέτω, ότι σήμερα υπάρχει η μεγαλύτερη προυπόθεση για ενότητα και συμπόρευση. Όλα τα μέτρα που λαμβάνονται έχουν ένα κοινό παρονομαστή. Πλήττουν τον βασικό πυρήνα των δικαιωμάτων του πολίτη, τα οποία προστατεύονται από το Σύνταγμα και τις διεθνείς συμβάσεις υπερνομοθετικής ισχύος. Και οι δικηγόροι προεχόντως είναι ταγμένοι για τον αγώνα υπέρ των δικαιωμάτων των πολιτών.

5 L: Η επιλογή της αποχής στην οποία έχει προσανατολιστεί ο δικηγορικός κόσμος της χώρας έχει αποφέρει έως τώρα καρπούς; Πιστεύετε ότι αυτός είναι ο καταλληλότερος τρόπος αντίδρασης; Εκτιμάτε ότι θα εξακολουθήσει ο ίδιος τρόπος κινητοποίησης;

Δ.Κ.:  Πολλές φορές ακούγεται από συναδέλφους , επειδή πράγματι  η αποχή είναι μια επώδυνη για το δικηγόρο πράξη, « ν α βρούμε άλλες μορφές κινητοποίησης κ.λ.π». Χωρίς να έχω αντίρρηση σε κάτι άλλο που θα βοηθά παράλληλα τον αγώνα μας, ακόμα μέχρι τώρα δεν έχω ακούσει την ιδιαίτερα ελκυστική πρόταση. Θα έλεγα απεναντίας, ότι μια ενέργεια ακτιβιστικού τύπου που συνήθως προτείνεται [π.χ κατάληψη] ελλοχεύει τον κίνδυνο της γραφικότητας αν δεν σχεδιασθεί καλά και αν δεν υπακούει σε συγκεκριμένους κανόνες συνδικαλιστικής και επικοινωνιακής λογικής. Παραμένω λοιπόν, αναγκαστικά, θιασώτης της κλασσικής μεθόδου κινητοποίησης, της αποχής, με σχεδιασμό, για σοβαρά ζητήματα, χωρίς σπατάλη δυνάμεων , συνοδευόμενη πάντα από τεκμηριωμένη πρόταση. Ναι και όσον αφορά το Ν 4055/2012 περί Δίκαιης Δίκης έχει φέρει αποτελέσματα. Ήταν πολύ χειρότερο το σ/ν. Με τις κινητοποιήσεις σε συνδυασμό με τις τεκμηριωμένες προτάσεις της Ολομέλειας των Προέδρων απαλείφθηκαν διατάξεις που επιδρούσαν αρνητικά στο μέλλον των δικηγόρων…Δυστυχώς παρέμειναν αυτές που δίνουν το στίγμα των προθέσεων του νομοθέτη, όπως προαναφέρω.. Υπό την έννοια αυτή πιστεύω ότι η αποχή θα εξακολουθήσει να αποτελεί λύση στην αντιμετώπιση των προβλημάτων,  που όπως είναι γνωστό όχι μόνον υπάρχουν αλλά δυστυχώς αυξάνονται διαρκώς...

6. L: Προτάσεις εναλλακτικών τρόπων κινητοποιήσεων, ενδεχομένως πιο ευρηματικών, έχουν εξετασθεί ;

Δ.Κ.: Νομίζω ότι εχω απαντήσει ήδη. Να συμπληρώσω μόνον ότι ολοκληρωμένη πρόταση εναλλακτικής μορφής κινητοποίησης η οποία να απαντά στον αντίλογο και η οποία να αγκαλιασθεί από όλους δεν έχει παρουσιασθεί στα συλλογικά όργανα του κλάδου. 

7. L:  Πρόσφατα, μεταξύ άλλων, τόσο ο πρόεδρος της Ολομέλειας των Δικηγορικών Συλλόγων, κ. Ι. Αδαμόπουλος όσο και ο πρόεδρος του ΔΣΘ, κ. Βαλεργάκης υποστήριξαν αντιστοίχως ότι οι αλλαγές προωθούνται όχι κατ΄ απαίτηση των Ευρωπαίων, αλλά αντιθέτως καθ' υπαγόρευση "εσωτερικών οικονομικών συμφερόντων". Πώς σχολιάζετε αυτή την άποψη;

Δ.Κ.: Η άποψη αυτή έχει βάση. Το γεγονός της παρέμβασης εξωθεσμικών κέντρων      και μεγάλων οικονομικών συμφερόντων προς τη τρόικα τουλάχιστον , ομολογήθηκε πρόσφατα ενώπιον δεκαπέντε περίπου προέδρων δικηγορικών συλλόγων στη Βουλή από τον μέχρι χθες Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών κ. Ευάγγελο Βενιζέλο. Στη παραπάνω  θέση των συναδέλφων θα συμπλήρωνα απλώς, ότι η βούληση της τρόικας είναι απόλυτα ταυτόσημη με τη βούληση των εκφραστών αυτών των συμφερόντων. Γι αυτό δεν έχω καμιά αμφιβολία…..LAWNET.GR