Κυριακή 15 Μαρτίου 2009

ΠΑΡΑΛΙΑ ΣΑΜΟΥ 9 Φεβρουαρίου 2009



Ένα συνηθισμένο πλέον φαινόμενο κατά τους χειμερινούς μήνες... Η θάλασσα προσπαθεί να καταλάβει το χώρο που είχε πριν και που της αφαιρέθηκε μετά από την επέμβαση του ανθρώπου για την επέκταση της πόλης Σε συνδυασμό και με το λιώσιμο των πάγων και την αύξηση της στάθμης της θάλασσας, χρόνο με το χρόνο το φαινόμενο θα επιτείνεται. Ίσως κάποια στιγμή να μιλάμε πλέον κυριολεκτικά για "Άνω Βαθύ" και "Κάτω Βαθύ" σε σχέση όμως με την επιφάνεια της θάλασσας. Μοναδική λύση θα είναι η δημιουργία ακόμη μιας "Κάτω Χώρας"... κλείνοντας το λιμάνι στο ύψος του λιμενοβραχίονα μέχρι απέναντι το μαλαγάρι έτσι ώστε απέξω η θάλασσα να είναι ψηλότερα από το επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η πόλη και η παραλία της. Διαφορετικά θα κατεβαίνουμε για καφέ στην παραλία με βάρκα και κάθε μαγαζί θα έχει τον δικό του μόλο για να "δένουν" οι πελάτες. Καλό μου ακούγεται και αυτό το σενάριο...
Το μόνο θετικό όπως όλοι έλεγαν στις 9/2/09 ήταν οι χρυσές δουλειές των πλυντηρίων αυτοκινήτων αφού σχεδόν όλα τα αυτοκίνητα που πέρασαν από την παραλιακή οδό έπρεπε να καθαριστούν από το θαλασσινό αλάτι. Παραθέτω μερικές φωτογραφίες από εκείνη τη μέρα στις οποίες φαίνεται πόσο νερό είχε και μέχρι πού είχε φτάσει...

---------------------------------------













Σάββατο 14 Μαρτίου 2009

Αναγνωστήριο Ιπποκράτους 15



Ίσως κάποιοι αναγνωρίσουν τις φωτογραφίες, ίσως κάποιοι να βλέπουν το χώρο για πρώτη φορά. Σίγουρα πάντως όσοι ήταν φοιτητές στην Αθήνα έχουν περάσει από το αναγνωστήριο του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου στην Ιπποκράτους 15. Εμείς περάσαμε πολλές ώρες διαβάζοντας, πίνοντας καφέ, συζητώντας και κυρίως παίζοντας τάβλι... Το αναγνωστήριο είναι αναπόσπαστα δεμένο με τα φοιτητικά μας χρόνια και δεν θα μπορούσε να απουσιάζει από τον ιστοχώρο μας!














Δευτέρα 9 Μαρτίου 2009

Προέλευση της Έκφρασης που έδωσε το όνομα στο Blog μας

"Χαιρέτα μου τον Πλάτανο"


Μια φράση που μας φαίνεται σήμερα εντελώς ακατανόητη, είναι το «χαιρέτα μου τον πλάτανο», που τη λέμε συνήθως, όταν θέλουμε να ειρωνευτούμε κάποιον που μοιράζει απραγματοποίητες υποσχέσεις.
Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για το πώς προήλθε αυτή η έκφραση η οποία σώζεται και χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα.

Πρώτη εκδοχή: Ο ξενιτεμένος που βρίσκεται μακριά από την πατρίδα του, πάντα θυμάται με νοσταλγία και πόνο το γερο - Πλάτανο της πλατείας του χωριού του. Όποιον πατριώτη του συναντήσει να πηγαίνει στο χωριό, του λέει: «χαιρέτα μου τον Πλάτανο.

Δεύτερη εκδοχή: Η φράση αυτή παλαιότερα είχε εντελώς διαφορετική σημασία και τη χρησιμοποιούσαν όλοι σχεδόν οι αρματολοί της Επανάστασης. Όταν στις 25 Μαρτίου 1821, ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έδωσε το σύνθημα της εθνικής εξέγερσης μετά από την ολονυκτία που έγινε στην Αγία Λαύρα, κρέμασε το λάβαρο σ' ένα μεγάλο πλάτανο, που βρισκόταν στον περίβολο της αυλής της Μονής. Κατόπιν άρχισαν να περνούν ένας-ένας κάτω από την πυκνή φυλλωσιά του δένδρου, για να κοινωνήσουν. Από τότε, όταν κάποιος απ' αυτούς, πήγαινε να πάρει εντολές ή να δώσει μηνύματα στον ηρωικό δεσπότη, οι σύντροφοι του έλεγαν: -Χαιρέτα μας τον πλάτανο.Με τη λέξη «πλάτανο» εννοούσαν τον Παλαιών Πατρών Γερμανό ή τον πλάτανο το δέντρο, που κοντά του κοινώνησαν.

Τρίτη εκδοχή: Κατά μίαν άλλη εκδοχή, λένε πως πρόκειται για κάποιον πλάτανο, που κρύβει το μυστικό των θησαυρών του Αλή Πασά και του Κατσαντώνη. Πιστεύουν δηλαδή, πως οι θησαυροί αυτοί, που ποτέ δε βρέθηκαν μέχρι σήμερα, κρύβονται κοντά σε κάποιο γνωστό στους έμπιστους του Κατσαντώνη πλάτανο, αφού ο ήρωας ξεψυχώντας ψιθύρισε στους δικούς του: -Να πείτε στη γυναίκα και στο γιο μου (που βρισκόντουσαν από καιρό στη
Λευκάδα), να μου χαιρετάν τον Πλάτανον.

(πηγή multiforums)